خبر تکان‌دهنده‌ الجزیره این است: «صهیونیست‌ها در مجتمع الشفاء بعد از تجاوز به تعدادی از زنان، آنها را به قتل رساندند»!

این جنایت هولناک و سکوت نهادهای بین‌المللی و جامعه جهانی مرا به یاد خطبه ۲۷ نهج‌البلاغه می‌اندازد، وقتی خبر تهاجم سربازان معاویه به شهر انبار در سال ۳۸ هجری، و سستی مردم به امام علی(علیه‌السلام) ابلاغ شد، ایشان فرمودند: 

«به من خبر رسیده که مردی از لشکر شام به خانه زنی مسلمان و زنی غیر مسلمان که در پناه حکومت اسلام بوده وارد شده، و خلخال و دستبند و گردن‌بند و گوشواره‌های آنها را به غارت برده، در حالی که هیچ وسیله‌ای برای دفاع، جز گریه و التماس کردن، نداشته‌اند.

لشکریان شام با غنیمت فراوان رفتند بدون این که حتّی یک نفر آنان، زخمی بردارد، و یا قطره خونی از او ریخته شود، اگر برای این حادثه تلخ، مسلمانی از روی تأسّف بمیرد، ملامت نخواهد شد، و از نظر من سزاوار است.

شگفتا شگفتا، به خدا سوگند، این واقعیّت قلب انسان را می میراند و دچار غم و اندوه می کند که شامیان در باطل خود وحدت دارند، و شما در حق خود متفرّقید.
زشت باد روی شما و از اندوه رهایی نیابید که آماج تیر بلا شدید. به شما حمله می کنند، شما حمله نمی کنید با شما می جنگند، شما نمی جنگید این گونه معصیت خدا می شود و شما رضایت می‌دهید.  

ای مرد نمایان نامرد ای کودک صفتان بی خرد که عقل های شما به عروسان پرده نشین شباهت دارد.
چقدر دوست داشتم که شما را هرگز نمی دیدم و هرگز نمی شناختم. شناسایی شما -سوگند به خدا- که جز پشیمانی حاصلی نداشت، و اندوهی غم بار سر انجام آن شد.  
خدا شما را بکشد که دل من از دست شما پر خون، و سینه ام از خشم شما مالامال است. کاسه‌های غم و اندوه را، جرعه جرعه به من نوشاندید.» 

آیا این خبر تکان دهنده و هولناک بازیگران بین‌المللی، وجدان‌های خفته جهان و حکام بی‌انسانیت و بی غیرت دنیا را تکان خواهد داد!

همان‌هایی که وجدان‌هایشان غبار مردگی گرفته و زیر خروارها بی‌غیرتی و بی تفاوتی دفن شده است.

همان‌هایی که برای همجنس‌بازی، حیوانات و آزادی بی قید و شرط از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنند و اکنون روح انسانیت در وجودشان مرده است!

حاکمان بین‌المللی که همیشه با کوچکترین دستاویزی ادعای حقوق بشر آنان گوش فلک را کر می‌کند اکنون غیرت، شرفت و انسانیت را به مسلخ برده‌اند و شرافت زنان را پایمال کردند و پس از این جنایت حیوان گونه آنان را به قتل رساندند.

همانانی که دیدن جنایات و شقاوت‌های بی حد و حصر صهیونیست‌ها برایشان عادی شده و به نسل کشی در غزه رضایت داده‌اند!

جامعه جهانی همچون مردگانی متحرک سکوت کرده‌اند و برای نوامیس زنان مسلمان که زیر یوغ صهیونیست وحشی هتک حرمت و قتل عام شد فریادی برنمی‌کشد، سینه چاک نمی‌کند.

هنوز جامعه جهانی از مصیبت و جنایت بیمارستان المعمدانی و افزوده شدن هزار نفر به آمار شهدا دق نکرده!

هنوز از مصیبت مادری که بعد از یازده‌سال انتظار بالاخره صاحب فرزندان دوقلو شده بود و آن‌ها را با دست خود خاک کرد دق نکرده!

هنوز از مصیبتی که سربازان صهیونیست وحشیانه در قبرستان مسلمین جنازه‌ها را به‌طمع اعضایشان بیرون می‌کشیدند، دق نکرده!

اما هتک حرمت زنان مسلمان اسلام، جنایت هولناکی و سهمگینی است که هر انسانی را از خفقان به فریاد و انتقام می‌رساند.

جامعه جهانی با ذلّت و خواری‌ و پستی‌ کنار تابوت انسانیت و غیرت نظاره گر وحشیانه‌ترین جنایات قرن است و شیونی نمی‌کند چراکه حاکمانشان مردانی عاری از مردانگی و شرافت هستند.

سکوت نهادهای بین‌المللی چه معنایی جز مرگ انسانیت و شرافت دارد،  قحط‌الرجال و وفور اشباح الرجال درد امروز جامعه جهانی است.

و چه خوب گفته بود آن خبرنگار فلسطینی: این بدترین ماه رمضانی نیست که بر امت مسلمان می گذرد؛ بلکه بدترین امت مسلمان است که ماه رمضان بر او می‌گذرد!